|
Foto: Charles Darwin (1809-1882) - 'Big Idea Exhibition', Natural History Museum, Londen (november 2008 - april 2009).
-  ENGELSTALIGE VERSIE VAN DIT ARTIKEL -
9 DECEMBER, 2009
VPRO BEAGLE RAPORTAGE:
CHARLES DARWIN HAD DE LANGE WIJSVINGER!
Op 1 september 2009 is de 'clipper Stad Amsterdam' vertrokken op een reis rond de wereld, in het kielzog van Charles Darwin (1809-1882). De reis van de HMS Beagle staat ook wel bekend als de belangrijkste reis die ooit werd gemaakt. Darwin deed tijdens die reis (1831-1836) zoveel kennis en inzicht op dat hij het beeld van het leven op aarde ingrijpend veranderde.
Met zijn boek On the Origin of Species maakte Darwin als eerste wetenschapper duidelijk dat de wereld niet in zes dagen is geschapen (zoals beschreven in the Bijbel), maar dat er voortdurend evolutie plaatsvindt. Het leven op aarde blijkt in ontwikkeling.
De VPRO doet verslag van deze reis op internet en TV: in de aflevering van 22 november werd ingegaan op de invloed van evolutie op vinger lengte in het perspectief van de karakter eigenschap 'jaloezie'. En tevens werd vastgesteld dat Darwin waarschijnlijk een relatief lange wijsvinger heeft gehad.
Dirk Draulans rapporteerd vanaf de 'Beagle 2009':
In de komende aflevering van de televisieserie Beagle - in het kielzog van Darwin reist hoogleraar evolutionaire psychologie Bram Buunk in de voetsporen van Darwin. Buunk deed onder meer onderzoek naar jaloezie, en de relatie tussen de vatbaarheid daarvoor, en de lengte van wijs- en ringvinger.
De Uruguayaanse hoofdstad Montevideo is de plaats waar Charles Darwin op zijn reis om de wereld het frequentst en het langst verbleven heeft. Ondanks het feit dat daar gegronde praktische redenen voor waren, zoals de noodzaak om uit de niet ver weg gelegen Argentijnse hoofdstad Buenos Aires te vluchten omdat er op de Beagle geschoten werd, of de wens van kapitein Fitzroy om een maand lang rustig zijn kaarten af te kunnen werken, zijn er mensen die menen dat Darwin in Montevideo een lief had.
De hypothese van het lief wordt gestimuleerd door het gegeven dat Darwin in zijn reisdagboek nergens méér over mooie meisjes heeft geschreven dan in Montevideo en Buenos Aires. Hij schrijft dat hij met een van zijn gezellen regelmatig op straat naar meisjes ging kijken, waarbij 'een mooie achterkant soms toch een tegenvaller inzake schoonheid kon verbergen'. In een brief aan een van zijn zusters schrijft Darwin dat Britse meisjes het best een voorbeeld konden nemen aan Argentijnse schoonheden als ze elegant uit de hoek wilden komen. In Montevideo ging hij naar een dansfeest in het theater en naar een opera.
Afbeelding: Charles Darwin's reis met de HMS Beagle (1831-1836). De meest belangrijke observatie van Darwin betreft de opvallende gelijkenis tussen de wilde dieren op de Galapagos Eilanden en het nabijgelegen Zuid-Amerikaanse vasteland. Deze waarneming brak met de in die tijd gangbare - religieuze getinte - veronderstelling dat diersoorten op de eilanden duidelijk moeten verschillen van diersoorten op het vasteland - omdat ze afzonderlijk zouden zijn gecreëerd (God).
Jaloezie in Montevideo
Een van de aanhangers van de lief-in-Montevideogedachte is hoogleraar evolutionaire psychologie Bram Buunk, die in Montevideo een vaste stek heeft, zowel academisch als privé. Hij begeleidt er onderzoek naar jaloezie: die kwalijke en hardnekkige emotie waar zoveel mensen last van hebben. Jaloezie komt voort uit de noodzaak onze partners te bewaken en de rampzalige invloed van concurrenten te weren.
Mannen en vrouwen zijn om verschillende redenen jaloers, ontdekte Buunk in de jaren zeventig. Mannen zijn jaloers omdat ze niet willen dat hun vrouw bevrucht wordt door een andere man – een genetische koekoek – en voor de verspreiding van diens genen op te draaien. Vrouwen zijn jaloers omdat ze niet willen dat hun man zijn aandacht over meerdere partners verspreidt, maar exclusief op haar en haar kinderen richt.
|
|
Karakter
Bram Buunk en zijn collega's hebben ontdekt dat er een verband is tussen de vatbaarheid voor jaloezie en de verhouding van de lengte van wijs- en ringvinger. Het verhaal is ondertussen min of meer bekend: als de wijsvinger verhoudingsgewijs langer is dan de ringvinger, heeft de drager, ongeacht zijn geslacht, een vrij vrouwelijk karakter. Omgekeerd hebben meer mannelijke mensen een verhoudingsgewijs lange ringvinger, meestal zelfs wat langer dan de wijsvinger.
Het verband zou terug te voeren zijn tot een toevallige samenloop van omstandigheden. Dezelfde chemische cocktail die tijdens de embryonale ontwikkeling de hersenen in de richting van het juiste geslacht stuurt, speelt een rol bij het uitsnijden van de vingers uit de embryonale handplaat.
Darwin's wijsvinger
De link met jaloezie zou zijn dat vrouwelijke mannen jaloerser reageren op mannelijke mannen, en mannelijke vrouwen jaloerser op vrouwelijke - omdat ze minder aan de klassieke biologische stereotiepen van schoonheid en aantrekkingskracht zouden beantwoorden.
Tijdens een gesprek over Buunks vingerwerk beseften we dat we het ook op Darwin konden toepassen, en warempel, op enkele foto's, onder meer die waarop hij met zijn zoon William poseert, zie je zijn hand, met verhoudingsgewijs een héél lange wijsvinger (zie: de linkerfoto onder de title van dit artikel). Een beeld dat cameraman op het internet vond, toont ook al zo’n lange wijsvinger.
De conclusie ligt voor de hand: Charles Darwin was een man met een sterk vrouwelijke inborst! Dat kan veel verklaren: zijn zachtaardigheid, zijn sterk ontwikkelde sociale en diplomatieke gaven, de vlotheid waarmee hij de samenwerking met de moeilijke Fitzroy (ongetwijfeld een man met een lange ringvinger) doorstond, de zorg voor zijn gezin, en zijn bezorgdheid om de gevolgen van de publicatie van zijn evolutietheorie op de maatschappij in het algemeen en het welzijn van zijn familie in het bijzonder.
Misschien had Darwin dan toch geen lief in Montevideo, opperde Bram Buunk aan het eind van onze analyse. Want vrouwelijke mannen hebben meestal een minder grote drift dan echte venten. Misschien is Darwin echt wel vijf jaar lang vrouweloos om de wereld gereisd. Maar dat zullen we nooit zeker weten.
Illustraties: portretten van Charles Darwin
|
